Εργατική Πρωτομαγιά

Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.

Τα γεγονότα του Σικάγου

Τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886 για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.
Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.

ο πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης. Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.
Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι' αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.
Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα». Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.

Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:
Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ' όλην την ημέραν, και οι πολίται ν' αναπαύωνται.
Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.
Γ) Ν' απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»
Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».
Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.

http://www.sansimera.gr/articles/256

ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Πέμπτη 26 Απρίλη, 6.30μμ

Στο παρκάκι της Μετσοβίου Πολυτεχνείου & Φυτόκου στη Ν. Ιωνία

Συγκέντρωση – συζήτηση

Κοινωνική καταστροφή και αυτό-οργανωση

εργαζομένων και ανέργων 

Οργάνωση & αλληλεγγύη στους χώρους δουλειάς, γειτονιάς ενάντια στην καπιταλιστική καταστροφή

 Η Ανοικτή Συνέλευση Μαγνησίας συνεχίζει τις προσπάθειες της αυτο-οργάνωσης του εργαζόμενου και άνεργου πληθυσμού για να αντιμετωπίσουμε τις δραματικές συνέπειες της κρίσης.
Καλούνται όλοι οι φίλοι/ες, συναγωνιστές/στριες να συμμετάσχουν στην αυριανή εκδήλωση που θα γίνει στη Ν. Ιωνία, όπου τα προβλήματα επιβίωσης πολλαπλασιάζονται και για τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει καμία αναμονή.

ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΔΙΩΞΕΙΣ & ΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ

  

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Σήμερα στις 6.30 είχε προγραμματιστεί πορεία ενάντια στην δίωξη αγωνίστριας από τον Μυτηλιναίο ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης της ΜΕΤΚΑ στο Βόλο.Ο λόγος ήτανε η δράση της αγωνίστριας ενάντια στην εργασιακή αυθαιρεσία που επικρατεί και η στήριξη του αγώνα των εργαζομένων.Αφορμή στάθηκε σύνθημα που γράφτηκε σε τοίχο του εργοστασίου.

Η πορεία ξεκίνησε κατά τις 7 από την πλατεία Ελευθερίας με συμμετοχή 150 ατόμων,ίσως και λίγο περισσότερο.Έντονη η παρουσία των μπάτσων με 2 διμοιρίες να ακολουθούν την πορεία σε κοντινή απόσταση,αρκετές μηχανές ΔΙΑΣ και ΖΗΤΑ και ασφάλεια από πίσω και μια διμοιρία από τα στενά να "παρακολουθεί"την πορεία.

 

ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΔΙΩΞΕΙΣ & ΦΑΣΙΣΤΕΣ.

ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ 

 

Η καπιταλιστική κρίση, εξαθλίωσης και καταστροφής της ζωής μας, βρίσκει σε απόλυτη σύμπνοια αστικό κράτος και εργοδοτικές οργανώσεις που έχουν εξαπολύσει έναν ποταμό διώξεων ενάντια στους αγώνες των εργαζομένων, που παλεύουν για το αυτονόητο δικαίωμα της επιβίωσης.

Βιομήχανοι, πολυεθνικές επιχειρήσεις, εργοδοτικές ενώσεις κάθε τύπου, εργοστασιάρχες, σε αγαστή συνεργασία με τους μηχανισμούς εξουσίας της αστικής κυβέρνησης των τοκογλύφων, της Ε.Ε και του ΔΝΤ (δικαστική, αστυνομική και κοινοβουλευτική εξουσία) αγκαζέ με τη προδοτική πολιτική της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που υπονομεύει τους εργατικούς αγώνες, προχωρούν σε πλήρη ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και των κινημάτων συμπαράστασής τους, που εκδηλώνονται σε ολόκληρη τη χώρα:

·         Με την κήρυξη των απεργιών των απλήρωτων εργατών, ως παράνομων και καταχρηστικών και την παρουσία ΜΑΤ σε περιφρουρήσεις εργατών σε εργοστάσια που κλείνουν.

·         Με δικαστικές διώξεις  εναντίον εργατών ακόμα και σωματείων που αγωνίζονται.

·         Με ξυλοδαρμούς εργατών από μπράβους όταν καταγγέλλονται περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

·         Με την υποβολή μηνύσεων εναντίων συναγωνιστών που είναι αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων, επειδή θίγονται με το σύνθημα «Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών, αγώνας στα χέρια των εργατών» όταν γράφονται στους τοίχους εργοστασίων.

·         Με την αστυνομοκρατία παρούσα σε κάθε εργατική κινητοποίηση ή διαμαρτυρία, να υπενθυμίζει τον «κοινωνικό  ρόλο» των δυνάμεων ασφαλείας στην επίλυση της καπιταλιστικής κρίσης.

·         Με τις κάμερες «ασφαλείας» τοποθετημένες παντού, να παρακολουθούν, να καταγράφουν και να φακελώνουν όποιον διαμαρτύρεται, διαδηλώνει, απεργεί, συμπαρίσταται.

Όπου δε φτάνει το χέρι του αστικού κράτους, καμιά φορά και με την εγκληματική ανοχή τμημάτων του εργατικού κινήματος, οι ναζιστές εμφανίζονται προασπιστές εργατικών δικαιωμάτων ενώ ταυτόχρονα προωθούνται οι φασιστοσυμμορίες των χρυσαυγιτών για να χτυπήσουν μετανάστες, πρωτοπόρα τμήματα της νεολαίας και εργατικούς αγώνες. Το σύνθημά μας απέναντι στους φασίστες είναι «Καμιά ανοχή στους εχθρούς της ελευθερίας».

Αυτή η πολιτική της βίας, της τρομοκρατίας και της καταστολής, η ουσία της πολιτικής του αστικού κράτους, δεν μας φοβίζει, ούτε θα σταματήσει τους αγώνες μας. Απαιτεί όμως τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και άμεση δράση των εργαζομένων, των ανέργων κι όλων των καταπιεσμένων για τις αναπόφευκτες σκληρές ταξικές μάχες  ενάντια σε ένα σύστημα καθολικής βαρβαρότητας. Ο καιρός του φόβου πέρασε γιατί δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε πια, παρά τις αλυσίδες μας.

Απέναντι στην επίθεση στους αγώνες των εργαζομένων, αντιτάσσουμε την ενότητα στη δράση ενάντια σε κράτος, καπιταλιστές, φασίστες και απαντάμε: «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».  Η μαζική δράση και η αλληλεγγύη μας είναι όπλο ενάντια σε όλους τους καταστροφείς της ζωής.

Στην προσπάθειά τους να μετατρέψουν τις ζωές του λαού σε υπάρξεις χωρίς όρους ύπαρξης, αντιτάσσουμε «εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι εξέγερση και πάλη» για να βάλουμε τέλος στο σύστημα διαρκούς εκμετάλλευσης για μια καθολικά χειραφετημένη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, ταξική καταπίεση και χρεοκοπημένες ζωές στα συσσίτια και στα παγκάκια των μεγαλουπόλεων.

Συγκέντρωση - πορεία ενάντια στη κρατική κι εργοδοτική βία, κρατική κι εργοδοτική καταστολή των αγώνων και τις φασιστικές συμμορίες: Τρίτη 24/4, 6.30μμ, πλ. Ελευθερίας

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Βόλου, Τετάρτη 25/4, 9.00πμ ενάντια στη δίωξη από τη ΜΕΤΚΑ της σ. ΑΔ

ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης

Από Εθνική Οδός, εθνικό σκάνδαλο

Από Εθνική Οδός, εθνικό σκάνδαλο

 Ο φονικός δρόμος Κορίνθου – Πατρών έχει αφεθεί στη μοίρα του, αλλά τα διόδια «τρέχουν». Της Κατερίνας Παγουλάτου

Πριν από λίγες ημέρες, μια κατολίσθηση σημειώθηκε δίπλα στην πρόσοψη της σήραγγας εξαερισμού στην Παναγοπούλα, στο εργοτάξιο της Vinci. Τα βράχια κατρακύλησαν από το βουνό. Ευτυχώς, που το εργοτάξιο είναι κλειστό και δεν είχαμε θύματα. Ή μήπως τελικά έχουμε;
Το πολυδιαφημισμένο έργο της Εθνικής Οδού Κορίνθου - Πατρών έχει εξελιχτεί σε εθνικό σκάνδαλο. «Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία: μια ιστορία σκανδάλων από την αρχή έως το τέλος» γράφαμε στο Δρόμο τον Αύγουστο του 2011, και έμελλε η πραγματικότητα να μας επιβεβαιώσει, με επιπρόσθετα στοιχεία. Το έργο έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα του και κάθε μέρα η καρμανιόλα Κορίνθου – Πατρών «ακονίζεται» όλο και περισσότερο. Καμιά διερεύνηση των ευθυνών για την επικίνδυνη κατάσταση, καμιά μέριμνα για την ασφάλεια των διερχόμενων οδηγών. Για το μόνο που έδειξαν περίσσιο ζήλο, ήταν να καταστήσουν τροχονομική παράβαση την μη πληρωμή των διοδίων. Δουλική υπηρέτηση, δηλαδή, των εργολάβων και των τραπεζών.
Η καταγγελία που το σωματείο εργαζομένων «Η Γαλαρία» κατέθεσε πριν από λίγες ημέρες στον εισαγγελέα αποτελεί μνημείο ντροπής για όλους όσοι έχουν εμπλακεί στη συγκεκριμένη κατασκευή, από τη σύνταξη της σύμβασης μέχρι τον… μη έλεγχό της. Μνημείο ντροπής για όλους όσοι έχουν κάνει τα στραβά μάτια σε δεκάδες καταγγελίες πολιτών και τοπικών φορέων για δεκάδες ζητήματα ασφάλειας, χρήσης επικίνδυνων εκρηκτικών, περιβαλλοντικής προστασίας, παράνομων απολύσεων, έκθεσης σε οδικούς κινδύνους και ο κατάλογος είναι μακρύς…
Επίσημα έγγραφα προς αρμόδιες υπηρεσίες έχουν καταλήξει, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, στο καλάθι των αχρήστων. Κανείς αρμόδιος φορέας δεν έχει συγκινηθεί, δεν έχει παρέμβει, ως όφειλε, δεν έχει κάνει τη δουλειά του.
Ναι, η καταγραφή του ρεπορτάζ ξεκινά αυτή τη φορά ανάποδα. Από το συμπέρασμα: ένα έργο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του παραχωρησιούχου και των τραπεζών, οι οποίοι είναι υπεράνω όλων. Κανείς δεν τους αγγίζει, κανείς δεν τους ελέγχει. Κάνουν ό,τι θέλουν και κανείς δεν παρεμβαίνει, ούτε για να εφαρμόσει τις προβλέψεις της ληστρικής κατά τα άλλα σύμβασης παραχώρησης. Είπατε τίποτα για κατεχόμενη χώρα;

Κίνδυνος-θάνατος
Κατεστραμμένες διαγραμμίσεις, συνύπαρξη παλιών και νέων διαγραμμίσεων, που αποπροσανατολίζουν τους οδηγούς, κατεστραμμένες πινακίδες και αντανακλαστικοί οριοθέτες των στηθαίων. Ανακλαστήρες μαύροι από τα καυσαέρια και άρα άχρηστοι. Έλλειψη πεζόδρομων, έλλειψη επαρκούς φωτισμού σε πολλά σημεία του οδικού δικτύου, παρατημένα καλώδια υψηλής τάσης, κομμένες κολώνες φωτισμού.
Οι φωτογραφίες που οι εργαζόμενοι έχουν προσκομίσει στην καταγγελία τους μιλούν από μόνες τους.
Όσο για την κατάσταση του οδοστρώματος, τόσο στην Παλαιά όσο και στη Νέα Εθνική Οδό, επιβεβαιώνει το χαρακτηρισμό του συγκεκριμένου δρόμου ως «το χειρότερο οδικό δίκτυο της Ευρώπης». Δολοφονικές λακκούβες, χαλίκια και πέτρες διάσπαρτα στο οδόστρωμα, πρόχειρα μπαλώματα της ασφάλτου που χάνονται με την πρώτη βροχή.

Περιβαλλοντικά εγκλήματα
Οι τελευταίες πλημμύρες στις περιοχές Ριζόμυλο, Βαλιμίτικα και Νικολαίικα δεν είχαν αιτία μόνο τη δυνατή βροχόπτωση. Το μπάζωμα ρεμάτων και η μετατροπή των ποταμών της περιοχής σε εργοτάξια έχει συμβάλει στην αύξηση της επικινδυνότητας πλημμύρων, καταστρέφοντας παράλληλα τις κοίτες αλλά και την παραποτάμια διαμόρφωση του εδάφους.
Η ανεξέλεγκτη εκσκαφή αδρανών έχει αλλοιώσει σε πολλές περιπτώσεις τη μορφολογία των ποταμών, έχοντας ως συνέπεια την αλλοίωση και της παράκτιας ζώνης της περιοχής, η οποία σιγά-σιγά εξαφανίζεται.
Πριν από τους εργαζόμενους στο έργο, οι κάτοικοι της περιοχής έχουν προβεί σε δεκάδες καταγγελίες, οι οποίες όμως ποτέ δεν βρήκαν ευήκοα ώτα.
Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι προσκομίζουν στοιχεία για μόλυνση ποταμών αλλά και της θαλάσσιας περιοχής, από επικίνδυνα υλικά, όπως ο υδρύαλος (πυριτικό νάτριο) αλλά και οι πλαστικές ίνες που περιέχονται στο γκανάιτ (υλικού που χρησιμοποιείτε στη διάνοιξη των τούνελ), υλικά που, όπως αναφέρουν, έρεαν χωρίς καμία προφύλαξη απευθείας σε αφύλακτα φρεάτια.

Δημοσίας; Ιδιωτικής χρήσης
Όταν ΙΧ φορτηγά με άδεια για μεταφορά πτηνοτροφικών ή δασικών προϊόντων χρησιμοποιούνται ως μηχανήματα έργου, και η Τροχαία «κόβει» κλήσεις για τα σπασμένα φλας, τότε κάθε σχόλιο περιττεύει.
Όταν στην καταγγελία για μη τήρηση των συνθηκών ασφάλειας κατά και μετά τη χρήση εκρηκτικών, υπάρχει σιωπή, τότε το θέμα αποκτά αυτοδύναμα εκρηκτικές διαστάσεις.
Όταν τα πορίσματα της Επιθεώρησης Εργασίας για παράνομες απολύσεις αλλά ακόμα και δικαστικές αποφάσεις δεν τηρούνται, τότε αναλογίζεσαι αν υπάρχει νόμος που έχει τηρηθεί, έστω για τα μάτια του κόσμου.
Κι όταν σκέφτεσαι ότι για αυτό το δρόμο, το μνημείο της ντροπής, που το «πάγωσαν» και το άφησαν κουφάρι απολύοντας πάνω από 2.500 ανθρώπους, πληρώνουμε ακόμα διόδια στον παραχωρισιούχο, η οργή ξεχειλίζει. Γιατί η σύμβαση παραχώρησης κατέληξε σε… αναχώρηση κάθε λογικής, με τους πολίτες θύματα, κυριολεκτικά και εν δυνάμει.
http://galaria2010.blogspot.com/ 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ

Τετάρτη 11 Απρίλη, 6.30μμ

Παρασκευοπούλου & Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Ν. Ιωνία

Θα αφήσουμε τους ανθρώπους δίπλα μας να «φύγουν»;

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας & αλληλεγγύης

Ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας «εκπίπτει», υπάρξεις χωρίς όρους ύπαρξης. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, χωρίς δουλειά, χωρίς ρεύμα, χωρίς τροφή, χωρίς τίποτα μέσα σ΄ ένα σύστημα που μετατρέπει τους ανθρώπους σε σκουπίδια ή σε αυτόχειρες.

Τα όνειρά μας δεν χωράνε στα ψηφοδέλτια της εξουσίας, των μετανοημένων πολιτικών, των εθνοπατριωτών, των ρατσιστών και των φασιστών. Τη κλεμμένη μας αξιοπρέπεια τη κερδίζουμε με αγώνες στο δρόμο.

Αν δεν εξεγερθούμε σ’ όλες τις γειτονιές, τα σπίτια μας, οι δρόμοι μας, οι πόλεις μας θα γίνουνε οι μοντέρνες φυλακές των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών με σούπερ μάρκετ γεμάτα τρόφιμα κι απ΄ έξω ορδές πεινασμένων στα σκουπίδια τους.

Οργάνωση & αλληλεγγύη στους χώρους δουλειάς, γειτονιάς ενάντια στην καπιταλιστική καταστροφή.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Συνέλευση Μ. Τετάρτης

Συνέλευση Μ. Τετάρτης 11/4, 6.30μμ, Παρασκευοπούλου (προέκταση Γ. Δήμου) και Μ. Μετσοβείου Πολυτεχνείου, Ν. Ιωνία.

 Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης ενάντια στις διακοπές ρεύματος

Λαϊκή Συνέλευση Αγ. Νεκταρίου

Φίλοι και συναγωνιστές,

Σας προσκαλούμε στην προβολή ταινίας που αφορά τη χρεοκοπία της Αργεντινής το 2001, βίοι παράλληλοι με την Ελλάδα μια δεκαετία μετά, με πολλές ομοιότητες και διαφορές από την εποχή της επέλασης του ΔΝΤ.

Θα προβληθεί η ταινία 'Επανάκτηση" που αναφέρεται στους αγώνες των εργατών για την επαναλειτουργία των χρεοκοπημένων εργοστασίων.

Η προβολή γίνεται από τη Λαϊκή Συνέλευση του Αγ. Νεκταρίου.

Δευτέρα, 9 Απρίλη, 7.00μμ, Εργατικές Πολυκατοικίες Αγ. Νεκταρίου 9Α , Άγιος Νεκτάριος (πίσω από την εφορία της Ν. Ιωνίας).

Ανεξάρτητο Τραπεζοϋπαλληλικό Μέτωπο (ΑΤΜ) Έλα και πάρτην μόνος σου τη λευτεριά Με τραγούδια, όπλα και σπαθιά…

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας
Όποιος πίστεψε ότι μπορεί να υπάρχει εξανθρωπισμένος καπιταλισμός έπεσε σε πλάνη. Όποιος εξακολουθεί να το υποστηρίζει προσβάλλει τη νοημοσύνη του. Οι αντιφάσεις που προκύπτουν από το καπιταλιστικό σύστημα φαίνονται ξεκάθαρα και πλέον καλούμαστε να ζήσουμε μέσα σ’ αυτές. Ο λόγος που αρθρώνεται από την εξουσία σήμερα, προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα και την οργή του κόσμου, είναι πως αυτές οι αντιφάσεις είναι μόνο προσωρινές και σύντομα θα επιστρέψουμε στην ομαλότητα. Μεγάλο κομμάτι του κόσμου συνεχίζει να συντηρεί το σύστημα από φόβο να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να αναλάβει την ευθύνη του ξεβολέματος. Όπου κυριαρχεί η καπιταλιστική εκμετάλλευση δεν μπορεί να ανθίσει η ισότητα, η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη.
 Ο τρόπος που απαντάμε σε όλα αυτά είναι μια διαφορετική μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Προτείνουμε οργάνωση από τα κάτω, με διαδικασίες βάσης, χωρίς αντιπροσώπους, ειδήμονες και σωτήρες, χωρίς ιεραρχία, όπου ο καθένας συμμετέχει ενεργά στη λήψη αποφάσεων, δομές χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
 Δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα. Γι’ αυτό το λόγο οργανωνόμαστε σε ομάδες και συλλογικότητες σε γειτονιές και χώρους εργασίας. Σχηματίζουμε δημιουργικές δομές αντίστασης και αντεπίθεσης για να απαντήσουμε από τα προβλήματα της καθημερινότητας μέχρι τις δυσμορφίες που γεννά το κεφάλαιο και η ισοπέδωση των δικαιωμάτων μας. Και αυτή η συσπείρωση στους χώρους δουλειάς αποτελεί αναγκαιότητα, καθώς η επίθεση που δέχεται στο σύνολό της η κοινωνία και ιδιαίτερα η εργασία δεν έχει προηγούμενο (ανεργία, μαύρη εργασία, ασφαλιστικό, μισθοί, κοινωνική περίθαλψη).
 Μας έχουν εκπαιδεύσει ότι η ζωή που ονειρευόμαστε είναι μια χίμαιρα. Ας κάνουμε δυνατά, όλα αυτά που μας πλασάρουν ως αδύνατα.

Εμπρός, της γης οι χρεωμένοι!